Franciszek Żwirko, Stanisław Wigura
Dodane przez Redakcja Monografii XIX dnia Kwietnia 23 2011 15:48:20

Nasi bohaterowie


 

>>>  Gawęda o bohaterach XIX


Franciszek ŻwirkoFranciszek ŻWIRKO

porucznik - pilot l pułku lotniczego, urodził się na Wileńszczyźnie, w Świecłanach, 16 września 1895 roku. Do szkół uczęszczał w Wilnie.

Był jedną z najpopularniejszych postaci naszego lotnictwa sportowego. Żwirko pracował w nim jako organizator - instruktor i jako uczestnik licznych zawodów lotniczych , osiągając często pierwsze miejsca. Prawie we wszystkich zawodach towarzyszył mu inż. Wigura, którego łączyły ze Żwirką serdeczne stosunki. Latali wyłącznie na samolotach RWD, których zalety Żwirko szczególnie cenił.

Por. Żwirko służył w wojsku od roku 1917. Podczas wojny powołany został do armii rosyjskiej, po utworzeniu korpusu polskiego w Rosji wstępuje w szeregi armii polskiej, w której pozostaje aż do śmierci.

Szkołę pilotów ukończył w 1923 roku w Bydgoszczy. Wyższą szkolę Pilotażu ukończył w 1924 roku w Grudziądzu.

Pracę w lotnictwie sportowym rozpoczął jako oficer łącznikowy przy Aeroklubie Akademickim w Warszawie, zaskarbiając sobie ogólny szacunek i przywiązanie młodzieży akademickiej. Później pełnił kolejno funkcję komendanta Centrum Wojskowego Przysposobienia Wojskowego w Łodzi i dowódcy eskadry pilotażu w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie.

W roku 1929 odbywa wraz z inż. Wigurą piękny lot wokół Europy na samolocie RWD-2. Później, mając towarzysza inż. Wigurę i latając na samolotach RWD, zdobywa nagrody: w "Lotach Południowo-Zachodniej Polski" 1929 i 1930, w III Konkursie Samolotów Turystycznych w roku 1931.

W Challenge de Tourisme International 1930 roku brał udział, lecz w wyniku defektu silnika ładować musiał w Hiszpanii nie ukończywszy rajdu.

W Challenge 1932 roku, po zaciętej walce ze współzawodnikami niemieckimi zajmuje pierwsze miejsce, zdobywając dla Polski Puchar Międzynarodowy i zaszczyt organizowania następnych zawodów międzynarodowych.

Por. Żwirko zamierzał w roku 1932 zaatakować międzynarodowy rekord wysokości w kategorii samolotów lekkich, który przejściowo w roku 1929 należał do niego.

Dokonując lotów po kraju - oddawał nieocenione usługi lotnictwu sportowemu, propagował je wśród najszerszych mas, dla których był symbolem zwycięsko rozwijającego się lotnictwa polskiego.

Niezwykle ujmujący skromnością, z jaką przyjął swe wielkie zwycięstwo w Challenge oraz pogodą ducha i prostotą - por. Żwirko podbijał serca Polaków, dla których śmierć jego pod Cierlickiem w Czechosłowacji, w 1932 roku, urosła do miary straty narodowej.

   

Stanisław WiguraStanisław WIGURA

inżynier - mechanik - pilot, urodzony 9 kwietnia 1903 roku w Warszawie, uczęszczał do gimnazjum im. Zamojskiego w Warszawie, skąd datuje się jego znajomość z drugim współkonstruktorem RWD, inż. Stanisławom Rogalskim. Czynnie działał w 2 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej

W roku 1920, jako uczeń 7 klasy, wstępuje ochotniczo do wojska, tutaj służąc w 8 pułku artylerii polowej, poznaje trzeciego ze swych przyszłych współpracowników Jerzego Drzewieckiego.

Odbywszy służbę wojskową, wraca do szkoły i uzyskuje maturę w roku 1922, po czym wstępuje na Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej.

Od wczesnej młodości interesuje się lotnictwem i od zarania polskiego lotnictwa sportowego bierze czynny udział w jego organizacji. Dyplom pilota sportowego zdobywa w Aeroklubie Akademickim w roku 1931 w Warszawie.

W roku 1929 startuje razem ze Żwirką do pierwszego polskiego lotu turystycznego wokół Europy na samolocie swej konstrukcji, RWD-2. Od tego czasu stanowi wraz ze Żwirką nierozłączną i przodującą we wszystkich zawodach załogę RWD. Zajmują pierwsze miejsca w szeregu zawodach krajowych, jak Lot Południowo-Zachodniej Polski w 1929/30 roku oraz Krajowy Konkurs Samolotów Turystycznych w 1931 roku.
W Challenge 1930 roku lądują w skutek defektu w Hiszpanii, co zmusza ich do zaniechania dalszego udziału w rajdzie.

Wreszcie w Challenge osiągają w 1932 roku w trudnej konkurencji pierwsze miejsce, przyczyniając się do rozsławienia polskiego lotnictwa.

Inżynier Wigura jeszcze jako student pracuje przy budowie pierwszego samolotu turystycznego Jerzego Drzewieckiego.
W roku następnym 1925, konstruuje wraz z Rogalskim swój pierwszy samolot RW. W rok później pracują już we trójkę, tzn. Rogalski, Wigura i Drzewiecki i budują kolejne typy RWD - 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7...

Śmierć oderwała inż. St. Wigurę od projektów konstrukcji nowej maszyny RWD-8.

Konstrukcje RWD rozpoczęły nadzwyczaj intensywny okres rozwoju polskiego lotnictwa turystycznego osiągając swój szczytowy okres w Challenge 1934 roku.

Niezależnie od prac konstrukcyjnych, inżynier Wigura w ciągu lat wykładał w szkole lotniczo-samochodowej w Warszawie oraz był asystentem przy Katedrze budowy płatowców Politechniki Warszawskiej.

[z M50]